دوئل

تصاویر بمباران ، گلوله باران و کودکان سوخته و زنانی که ضجه زنان ناخن بر صورتهای خود می کشند ،تصویر جنگ است . تصویر کشتار است و نیستی.

شاید مردم ما بهترین مردمی باشند که معنای جنگ را درک کنند. هشت سال ، کشور ما درگیر جنگی نابرابر بود ، پیکاری که در یک سوی آن زنگِی مستی بود که با حمایت همه قدرتهای بزرگ به سودای سنجاق کردن ایران به سرزمین تازیان بر این خاک تاخت. نبردی که در یک سوی آن ابزار بود و قدرت و وحشیگری . بمبها و موشکهایی که اولین آوردگاه و آزمایشگاهشان برای هدفگیری ،مدارس کودکان و خانه های ایرانیان بود . دشمنی که از سلاح متعارف و غیر متعارف و شیمیایی و میکروبی در برابرمان دریغ نکرد.

شاید قیاس 2 هفته تهاجم اسراییل به لبنان در مقابل 8 سال نبرد تن در برابر گلوله ،آنچه بر سر ما رفت را بیشتر نمایان کند.

بهر روی جنگ در هر کجا و بر سر هر چه باشد رهاوردی جز درد و رنج نخواهد داشت و شوربختانه همواره درد و آمال جنگ بر گرده کسانیست که نه سهمی از قدرت دارند و نه آرمانی و نه با سیاست کاریشان است.

تردیدی نیست که جنگ اسراییل با این وسعت و با این سطح از آفند و لجستیک نیروها بخشی از یک برنامه از پیش طراحی شده است . به باور من بر خلاف آنچه در ظاهر میگذرد ، جنگ اسراییل با فلسطین و لبنان نیست،جنگ اسراییل با سوریه و از آن مهمتر با دشمن درجه یک یعنی ایران است .

معادله بسیار ساده است : ایران قائل به نابودی اسراییل است، حماس و حزب الله بازوهای عملیاتی ایرانند پس باید با هر هزینه ای از سر راه برداشته شوند .  یقین داشته باشید اسراییل رژیمی دارد که به هیچ کس و هیچ کجا پاسخگو نیست و اصلا تمایل ندارد جمعیت چند میلیونی که به زحمت از گوشه و کنار دنیا به اسرییل کشانیده با موشک پرانیهای حماس و حزب الله و خط ونشان های ایران فراری شوند پس باید کار را یکسره کند و این مستلزم آنست که آنقدر لبنان را بکوبد که در بدو امر افکار عمومی را بر ضد حزب الله و ایران و سوریه بشوراند در ثانی دنیا را در منگنه قرار دهد تا حزب الله را مجبور به زمین گذاشتن سلاحها و انحلال نماید.

خدا نکند آنچنان که حدس می زنم، حمله به لبنان بخشی از سناریوی از پیش نوشته ای برای یکسره کردن کار ایران در آینده باشد . از یاد نبریم : حزب الله بی شک و تردید نقطه قدرت و قوت استراتژیک ایران در منطقه است و بر چیدن آن می تواند یک پیروزی تاکتیکی برای حرکت از نقطه آ به نقطه بی باشد.

اسراییل بهترین زمان را برای حمله انتخاب کرده است، در حالیکه همگان فکر می کردند اولمرت که یک غیر نظامیست هرگز به عملیات نظامی با این وسعت دست نمی زند، در حالت آچمز ماندند .

 از سویی آنچه چشم انداز آتی حزب الله و... را در هاله ای از ابهام فرو می برد و شاید یکی از دلایل اصلی حمله اسراییل در این مقطع آن باشد، عدم حمایت اعراب و کشورهای اسلامی از حزب الله است . در حال حاضر به صورت بی سابقه ای کشورهای عرب در مقابل حمله به لبنان سکوت کرده اند . سکوتی که شاید یکی از دلایل آن اینست که اعراب هرگز از نفوذ و قدرت گرفتن ایران خشنود نیستند و  برای اولین بار شاهد هستیم که مصر ، اردن و عربستان و... نه تنها در موضع حزب الله نیستند بلکه ته دلشان هم راضی به نابودی حزب الله است .

در هر حال معتقدم جنگ آغاز شده جنگیست که هرگز برای آتش بس و توافق شروع نشده ، این جنگ باید یک برنده داشته باشد . تنها یک برنده!