در دنیایی که میل گاردان مبارکش را به وجود با فضیلت اشرف مخلوقات عنایت کرده و وسیله مورد نظر برای ما
"هم فیها خالدون" است پس چه گلایه از سیخونک نحیف دندانپزشک که چونان نوک دارکوب زبله بر پیکره مجروح لثه ما فرود آید.آه زندگی
...زندگی ...گاردان به این گندگی؟ آخه سوراخ جورابتیم ...دود سیگارتیم...آخه لا مصب این معدس تو داری؟ آخه چقدر قضای حاجت ؟ چی خوردی تو ؟در این اندیشه های تابناک دست و پا می زنیم که ناگاه نازل می شود
:" ای کسانیکه ایمان آورده اید و حال خود را لای پتوی گل گلی قرمز پیچانده اید و کلفتی زندگی شما را پشت و رو کرده است ...بیاد آورید ما شما را که همچون هاچ زنبور عسل اسپرم سرگردانی بیش نبودید به دوام رساندیم و هدایت کردیم ...پس از خوردن شاش جهود پرهیز کنید و مانند شیر برنج پهن نشوید...هر آینه ما به شما دو شست بخشیدیم که در موقع یاس به زندگی حواله کنید و به میرداماد بروید و صفا سیتی کتلت"آه
زندگی شاید
خیابان درازیست که هر روز دختر نیش ناشی با کیف ورساچی از آن می گذرد
زندگی شاید
ریسمانیست که
" جواد تایتانیک" با آن خود را به عشق "جواده" از شاخه می آویزدزندگی شاید طفلیست که مدرسه را می پیچاند
یا عبور گیج رهگذری که هنگام رد شدن از عرض بزرگراه مدرس به مواد اولیه تبدیل می شود
یا شاید رهگذری که کلاه از سر بر می دارد و موهای یکی بود یکی نبودش نمایان می شود
و به یک رهگذر دیگر با لبخندی پر معنی می گوید
:"
عجب راسته گوشتی ...جیگرت را بخورم درشت درشت"آه
....من فاطی دونقطه غمگینی را می شناسم
که در زیر زمینی مسکن دارد
و آنتن بشقابیش را می نوازند آرام آرام
یا شاید تند تند
فاطی گنده غمگینی
که شب با چند بوسه از حال می رود
و سحرگاه با چند اسکناس به دنیا می آید
آه زمان گذشت
...زمان گذشت و ساعت
132 بار نواختدقیقا
132 بار نواختدر کوچه نان خشکی می آید
در کوچه نان خشکی می آید
و من به جفت گیری آدمها می اندیشم
ای یار
ای یگانه ترین یار
این سیر ترشی مگر چند ساله بود؟
من از کجا می آیم؟
به مادرم گفتم دیگر تمام شد
بالاخره ترتیبش را دادم
شانس بیاورم حامله نشود
باید فرار کنم
ای یار
ای یگانه ترین یار
..
ایمان بیاوریم به آغاز فصل سرد...
سلام....
امروز اولین بار بود که از وبلاگت خوندم..تو واقعا محشری و زیرک...باورم نمیشه که این سن و سالت باشه...عجیبه...
خیلی زیبا و روان مینویسی...حتی احساس میکنم از من هم قشنگتر....
خیلی برام جالب بود...رفتم تم آرشیوت و کلی از قبلی ها را خوندم...عجب قلمی داری....تو دیگه کی هستی؟؟ جدی همه را خودت نوشتی؟؟ مگه چند سالته؟؟...نکنه یک چیزی این وسط هست که با حقیقت نمیخونه؟؟
به هر حال من که مطمئنم حتی از ابراهیم نبوی هم جالبتر نوشتی...دمت گرم...واقعا دست مریزاد..ایول به امام زمون...
معرکه بود ...یک زبان وبلاگی زیبا...آینده خوبی داری
بسیار زیبا بود...
منم با نظر مهدی موافقم...خیلی جالب و روان مینویسی...خوش به حالت..
ادامه بده ....ولی اصلا ترشی نخوری ها......
بای
آقا چه خبره اینجا............چقدر متحول شدید.
میبینم مثل فاطی قاطی کرده اید و بدجوری به سیم آخر نواختید
درود
زیبا بود
پاینده ایران
ظاهرا به طنز رو اوردی
جالب بود و حقیقت ولی من دوست ندارم به شعر کسی دست برده بشه
ولی حقیقت ناراحت کننده است
سلام ... بنویس که خوب می نویسی !!! به من هم سر بزن یا علی
جالب بودو خسته نباشید
سلام .به مطلب من در بالاترین رای دهید.ممنون
خدا شفات بده