این هم به پای لطف خدا که وقتی داری تو تهرانِ شلوغ و بی در و پیکر و پردود ، قدم می زنی ، از روی پله های یوسف آباد یهو یکی دستت رو بگیره و ببره روی پله های ماسوله ، گاه اونقدر این روح درگیر تن می شه که پرواز یادش میره، امروز بعد از مدتها تونستیم خاطرات نه چندان دور ماسوله رو از بلندای یوسف آباد تازه کنیم.
داشتیم....؟