درس اول:حق

"خواست همگانی: نظریه ایست درباره ی رابطه فرد و دولت و بنیان دولت در برابر نظریه سنتی کهن  که منشا قدرت دولت را «حق الهی » می داند . به موجب این نظریه ،مبنای قدرت دولت خواست همگانی مردم است و در هر نظم سیاسی خواست همه ی شهر وندان می باید در بنیانگذاری آن دخالت داشته و بر آن ناظر می باشد.خواست همگانی [که در فارسی «اراده عمومی» نیز نامیده شد] کلیتی است تجزیه نا پذیر که در تصمیم های آن درست ، عقلی ، و مطابق مصالح همگان و مقدم و مسلط بر خواست یکایک شهر وندان است."

داریوش آشوری

دانشنامه سیاسی

نا آرامیهای اخیر فرانسه  که به فاصله کمتر از 6 ماه از آشوبهای شبانه پاریس روی می دهد وارد یکماهگی خود می شود . فرانسه پس از انقلاب کبیر خود که متفکرانی چون ژان ژاک روسو در آن نقشی محوری داشتند صاحب یکی از پر افتخار ترین و با ثبات ترین دمو کراسی های جهان است  .مردم فرانسه در تاریخ سده اخیر خود بر این نظریه که از دل هیچ انقلابی دموکراسی بیرون نمی آید خط باطل کشیدند و بر این اصل پای فشرده اند که اگر مردم یک کشور به آن سطح از آگاهی و شعور سیاسی دست یابند که قدرت حاکم را در تعارض با منافع خویش ببینند به یقین با هر ساز وکار ی و با هر ابزاری ، از اعتصاب و تظاهرات مسالمت آمیز گرفته تا انقلاب ، حاکمیت موجود را تا بازگشت از اعمال خواستهای منافی مطالبات مردم عقب می رانند.

تظاهرات فرانسه حامل یک پیغام روشن و آشکار است: خواست عمومی ورا و فرای هر قانون ، مصوبه  و مقامیست.

و مادامی که ملت یک قانون را به ضرر خود می دانند حتی به بهای از کار افتادن چرخهای عظیم اقتصادی همچون فرانسه ، روزها دست از کار می کشند تا از میوه ای که قرنها برای به چنگ آوردنشان تلاش کرده اند پاسداری کنند.

میوه ای به نام لیبرال دموکراسی. دوستی در پاریس چند روز پیش برایم می گفت که پلیس هرگز در بدترین شرایط هرگز به خود اجازه توسل به خشونت رانداد و دهها پلیس زخمی شد ند ولی به جز استفاده از فشار آب در شرایط بحرانی مجوز دیگری برای پلیس صادر نگردید.

امشب به مانند تمام روزهای قبل که صدا و سیما می کوشد   نا آرامیهای فرانسه را به نوعی آغازی بر فروپاشی اجتماعی ! غرب معرفی کند با آب و تاب به 3 میلیون شرکت کننده تظاهرات در خیابانهای فرانسه اشاره می کرد .ولی ایکاش این رسانه به علت این نا آرامیها هم اشاره می کرد و میگفت که که میلیونها تن به خیابانها ریخته اند تا از حقوق عده ای دفاع کنند که شاید تعدادشان از شمار تظاهر کنندگان کمتر باشد. قانون اشتغال در فرانسه که نخست وزیر و رییس جمهور فرانسه مصر به اجرای آن هستند ناظر به  حذف برخی مزایای تامین اجتماعی افراد شاغل زیر 26 سال است حال جالب اینجاست که میلیونهای جوان در همین بازه سنی و در سرزمین خودمان از داشتن حداقل شغل محرومند و برای تامین مخارج کمر شکن زندگی روزمره خود علیرغم داشتن تخصص ، به هر بیگاری تن داده و از حداقل حقوق محرومند . حقوق هر کارگر ایرانی 4000 تومان در روز معادل 4 دلار آمریکاست در حالیکه در کشورهای دیگر مزد هر کارگر به ازای هر ساعت کار معادل 10 الی 16 دلار است در ایران میلیونها کارگر به ناچار مشغول به کارهایی هستند که در آنها خطر مرگ حتمیست و کارفرمایان و پیمانکاران هرگز حتی کارگران را بیمه نمی کنند و همین حداقل دستمزد گاه ماهها به تاخیر می افتد .

شاید بهتر بود رسانه وطنی این را هم می گفت که در فرانسه اعتصاب 3 میلیونی درست به  همان اندازه قانونیست که در ایران انتخابات ریاست جمهوری.

و این را که در فرانسه هرگز هیچ کارگر و دانشجویی سالهای سال به اتهام شرکت در اعتصاب در زندان نمی ماند و دولت برای مذاکره و امتیاز دادن به تظاهر کنندگان التماس می کند.

شاید تصاویر ظاهر شده بر صفحه تلویزیونهای ما بخشی از واقعیات حاضر باشد ولی هرگز قطاعی از واقعیت، خود واقعیتِ کامل نیست . سانسور وقلب اطلاعات در عصر حاضر درست به همان اندازه ابلهانه است که پرده بر آفتاب کشیدن در تمام دورانها.

"دریا هنوزگرم است .           

دریا هنوزجاری ست .
دریا همیشه گرم،
دریا همیشه جاری خواهدبود ."